Osmanlı Devleti’ni uzun yıllar sulh ve sükûn içinde idare eden, böylece milletine uzunca bir barış dönemi yaşatan İkinci Bayezit âlim, şair ve dindâr bir padişahtı. Alimlere ve sanatkârlara büyük bir ilgi gösteren hükümdar bu özelliklerinden dolayı halk arasında “Bayezid-i Veli” diye anılıyordu. Beyazıt’ta bulunan ve kendi adıyla anılan meşhur cami ve külliyesi, bu kıymetli padişahın İstanbul’u süsleyen önemli âbidelerinden biriydi.
Camide ilk Cuma namazı kılınacağı zaman dikkat çekici bir gelişme oluyor. Bayezid-i Veli, mabedi dolduran kalabalığa yönelerek “ömründe ikindi namazının sünnetini hiç terk etmemiş bir kimse varsa imamlığı o yapsın!” diyor. Kimseden ses seda çıkmadığını görünce “Rabbimiz Teâlâ Hazretlerine hamdolsun ki hazarda ve seferde hiçbir sünneti terk etmedik!” diyerek mihraba geçiyor, kendisinin yaptırdığı bu muhteşem ve ruhaniyetli camide ilk Cuma namazını kıldırma bahtiyarlığına eriyor.
İşte bu mübarek mâbed böyle dini bir atmosfer içinde açılıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder